Ziastic

Me , Myself & I

A girl with a huge dream and clear vision. My parents named me as Ma. Krizia Anne June S. Pilapil. My mom gave birth to me on June 26 , 1995. I am so lucky to have a parents with a loving heart namely Crisanto P. Pilapil and Ma. Cresencia S. Pilapil. And a sister that taller than me now named Ma. Kryz Anne March S. Pilapil. I'm 17 years of age and a First Year College taking up Bachelor of Science in Accountancy.

Supposed to be , I'm already in Third Year College but I stopped schooling because of financial problem. And that's the beginning of my new life.It made me a better and a changed person. Why? When I stopped going to school. I started to do Modeling , trying new things in my life. I don't want to be upset because of what happened. I became active in the modelling industry. I've been an event model , promo model , commercial model , runway model , photography model , product model and a tv network talent/model. This is a dream come true to me. But later on , I was involved in business. I enrolled online, in an entrepreneurship program and started to apply what I had learned. I started from small , from the basic. And then , step by step I get to know the big people in the business industry. I make deals and signing of contract. Taking risk and be responsible of it.

Now , I have my own teen community that focuses in entrepreneurship. Exposing teens in the real life and giving them the path that they can take on how to earn while young. As a teen , helping my parents is such a great but fulfilling responsibility for me. And many teenagers are in my situation also that's why I decide to build this community.
I have goals and one of that is to be a successful Entrepreneur to help my family and more teens.
I know it's not easy but as I always say. I don't need easy  , just possibility. Because it doesn't matter how slow I go , as long as I don't stop.

In that way , I can describe myself. I want it to be unique and personalized compared before in my lower years.

Thank You for reading! :)

I just posted it here.:)
 *Activity in CSC "Describe yourself using HTML codes."

Continue Reading...

Start Young , Think Big , Stick With It

I Start Young - Knowing my God's purpose
I Start Young - Helping my FAMILY
I Start Young - D

reaming
I Start Young - Learning
I Start Young - Investing
I Start Young - Thinking outside the box
I Start Young - Helping other people
I Start Young - Inspiring others
I Start Young - Traveling the world
I Start Young - Exploring my potentials
I Start Young - Sharing my knowledge
I Start Young - Writing books
I Start Young - Building my OWN Businesses
I Start Young - Understanding life
I Start Young - Facing reality
I Start Young - Sharing my life stories
I Start Young - Getting up every time I fall
I Start Young - Appreciating life
I Start Young - Having a visions in life
I Start Young - DOING and LEADING
I Start Young - Learning from my experiences
I Start Young - Improving my STRENGTHS
I Start Young - Embracing my Weaknesses
I Start Young - Setting my GOALS
I Start Young - Creating my REALITY

We don't live forever; we only have one life to spend; We don't know what will happen tomorrow; we don't know how long we can live. What we are only sure is what we can do TODAY.

Give your best shot and design life instead of creating a living.
Grow up not grow old.

Smile. This makes life easier. :)

Your forever buddy,
Zia

Continue Reading...

Dirt doesn't mean Dirty

Pag may nakikita tayong street children sa daan. Yung iba siguro nattakot. Nandidiri. or ayaw dumikit. Hindi ko alam. Pero mali e. Madumi sila oo. Sa panlabas lang. Pero hindi natin alam yung pinagdadaanan nila.
May mga batang suki kami sa pangangalakal nila. Araw-araw dumadaan dito at sumisigaw ng "Ate , kalakal po" pag narinig na namin yun nagaatubili agad kami mag-abot. Bakit? Kasi mahalga sakanila oras.
Nung may tindahan kami. Lage sila nangangalakal at humihingi ng tubig samin. mga 4- 9 y/o yung mga batang yun. Ininterview ni Mommy isang beses yung mga bata. Nalaman namin , magkakapatid pala sila. Yung iba barkada nila.
Ang dudungis nila. Walang tsinelas. Pero sa mga mata nila , makikita mong mahirap pinagdadaanan nila.
Lage kami nakikipagbiruan sa mga batang yun. Pag binibigyan namin sila ng tubig , ang saya nug mga ngiti nila sa mata.
Nakakaawa sila. Kasi nagtatrabaho at nag-aaral sila. Minsan nangangalakal na sila ng wala pang kain.
Dito sa Mandaluyong , nakakaabot sila hanggang Baywalk ng naglalakad lang at walang tsinelas.
Pero pag gabi , may nakikita kaming kasunod nila na babaeng buntis at may dalang bata. Hinala namin nila Mommy yun yung nanay nila. Nakakainis isipin kasi anim sila magkakapatid tas ganun yung nangyayare.
Pag nakikita nila kami sa labas. Lage nila kami tinatawag. Kanina lang , nakita nila ko sa palengke. Tinawag nila kami ni Mommy at ngumingiti sila. Nakipagusap lang ko saglit. Halos lahat ng dumadaan nakatingin samin. Siguro nagtataka kung bakit ko sila kausap. Pero di ko na lang sila pinansin.
Malapit na ang pasko. Gusto ko sila tulungan. Nakakaawa lang tlga. At nakakatuwa na sa simpleng binibigay mong tulong sakanila. Appreciated na nila.
Samantalang tayo na meron , puro reklamo. Sila walang tsinelas , tayo nagrereklamo pag nasira yung sapatos natin.
Sabi ko sakanila sa Pasko , pumunta sila sa bahay. Siguro yun ang isa sa mga paraan ko para ibalik sa iba ang mga natanggap kong biyaya. Tulungan natin sila. :) Masarap sa pakiramdam.
Madumi man silang tingnan pero napakalinis ng puso nila. Mga batang walang muwang na dapat ay naglalaro lang sa tapat ng bahay. Pero sila. Bitbit ang sako na mas malaki pa sakanila. Kagaya ng buhay nila. Mabigat man pero patuloy pa rin sila. Dahil hindi sila nawawalan ng pag-asa. Tuloy lang. Andyan si God. :)

Continue Reading...

Day 3 The Student

Katatapos ko lang gumawa ng activity sa CSC.
Busy na busy mga clasmates sa exercise. Oh kay saya maging estudyante. hahah
Wala kong magawa kaya nagblog na lang ako.
After nito 30mins. break ko na naman.
Hagol na naman ako sa pagkain kasi may next class pa. Buti na lang hindi hassle yung prof ko dun. Pwede ma-late ng 15mins. Saka ang cool niya na prof. Ang ganda pa niya :)
Anyways , 2nd subject ko na 'to.
English yung first subject ko na 7:30am. Takot ako dun sa prof na yun. Nung 1st meeting kasi hindi siya ngumingiti. Tapos akala ko suplada. Pero sa lecture namin kanina. Kwela din pala siya. Kaya hindi ako naniniwala sa "1st impression lasts" e. haha.
Okay siya magturo. Alam kong matututo talaga ko. Hindi lang sa subject na yun , kundi sa maraming bagay pa. Nakakaexcite diba? Yung machachallenge ka.
Tumatawa siya habang nagtuturo kanina. Nagsesermon siya kasi wala agad sumasagot sa mga tanong niya pero kinaklaro niya na hindi siya galit. Nakakatuwa lang :)
 Gusto niya talaga matuto mga estudyante niya.
Mukhang hindi ko makakalimutan tong prof ko na 'to :) Kahit oldies na siya , maganda siya.
Ayun , maya na ulit kwento. May pinagawa ulit na exercises.
Till next time. :*


Eto activity ko oh. Malabo nga lang. hehe

Continue Reading...

The Stone

I am just Happy and I feel so blessed! :)
In my journey , maraming lubak. Hindi ganun kapatag ang daan na dinadaanan ko.
May mga pagkakataon na may mga taong humaharang na sa gusto kong patunguhan pero matigas ang ulo ko.
Tinutuloy ko pa rin.
Hindi ganun kadali. Hindi ganun kagaan. Pero ganun ako katibay para ipagpatuloy.
Sobrang saya ko lang sa mga nagagawa,nararating at nararanasan ko ngayon.
"Teenager ka lang" yan ang sinasabi nila sakin kapag nalalaman nila pangarap ko sa buhay.
Pero walang kahit sino man ang pwedeng magdikta ng kayayahan ko o kapasidad ng isang Teenager.

Nung Elementary ako. Assignment namin nun , irelate daw sa isang bagay yung sarili namin.
"STONE" yung dinrawing ko kasi yun yung madaling idrawing. hehe :)
Pero habang nagkakaisip na ko. May point din pala yung dinrawing ko nung elementary ako.
Hindi dahil , matigas ang puso ko. Kundi dahil.
Ang isang bato. Kahit ibato , madaganan , masagasaan, sirain.
May mga part na mawawala saknya. OO. Pero mananatili pa rin yung mismong Bato.
Sa buhay ko. Madami ng pagkadapa , pag-iyak , panghihina ng loob ang nangyari sakin.
May mga pagkakataon na gusto ko ng sumuko. Na para bang gusto ko na lang magpadala sa mga sinasabi ng mga tao.
Pero HINDI e. Hindi ganun si KRIZIA. Kaya tinuloy kong harapin ang laban ng buhay.
Nanatili pa rin akong buo kahit maraming dilubyo ang dumaan.
Ngayon , pag lumilingon ako at binabalikan ang dinaanan ko.
Napapangiti na lang ako. At nasasabi sa sarili ko,
"Akalain mong nalampasan ko yun"
Lalo pa ngayon na mas kilala ko na sarili ko at malayo na ang narating ko kumpara sa Noon. Walang dahilan para huminto ako abutin ang mga pangarap ko para sakin at sa pamilya ko.
Sila ang lakas ko kung bakit ako ganito ngayon. :D
Sobrang Mahal na mahal ko pamilya ko at ang mga taong nananatli sa tabi ko sa kabila ng lahat.
Sa mga taong naniniwala sa kakayahan ko. At sa mga hindi , salamat na din. Dahil sa inyo lalo ko gusto pang higitan ang mga nagawa ko. Hindi dahil para patunayan sa inyo na kaya ko. Kundi dahil alam kong KAYA KO.
Masaya ang buhay! :) Manalig at gawin mo lang ang bagay na alam mong ikasasaya mo at walang natatapakang ibang tao. :)

Continue Reading...

My First Experience

I just love my Mom so much. :) :*

Ilang araw na masama pakiramdam ni Mommy dahil sa Highblood niya. So , kami magkapatid nlng ang gumagawa ng lahat ng gawain dito sa bahay para makapagpahinga siya. Kahapon , hindi ako nagdalawang isip na sabihin kay Mommy na ako na ang mamalengke at mamili ng mga paninda para dito sa tindahan. At hindi rin siya nagdalawang isip na payagan ako. hahaha LOL.
Inilista ko na mga bibilhin ko. Umuulan ulan non. Pero hindi ko ininda. Waa. First time ko mamalengke mag-isa. Pagbaba ko ng tricycle , di ko expected na medyo baha pala dun sa lalakaran ko. Pero GO lang. Pagdating ko sa palengke ang una kong binili ay ang paninda para sa tindahan. At ang bait ni God kasi saktong pagsilong ko , biglang bumuhos ang malakas na ulan. As in malakas na ulan. Ang tagal ni ate asikasuhin yung paninda ko at habang inaayos niya. Umiikot na mata ko kung san ako bibili ng Manok para sa hapunan. May mga dumadaan kasing Jeep natatkot pa naman ako tumawid kasi di ko na masyado makita daan , sa sobrang lakas ng ulan. Buti nlng sa tabing tindahan may bilihan ng mga baboy at manok. Di ko alam kung pipili ba ko nung manok , e hindi ko naman alam kung ano yung pipiliin ko. Kaya sinabi ko na lang kay Kuya na halagang 60pesos lang tas puro legs. Ayun , 63 pesos siya pero 60pesos nlng daw bayaran ko. Bait ni Kuya. hehe. Pagkakuha ko ng mga paninda at ng manok , di ako makatawid naghanap muna ko ng may kangkong na tinda. Nakaktakot kasi tumawid e. At may nakita ko sa kabilang kalsada. Pinuntahan ko kagad. Wala yung tindera, wala na kong oras para hintayin pa siya kasi basang basa na ko. Tas may lumapit na lalake at bibili din siya , sabi niya "Kumuha na lang tayo ,wala namang tao e" sabi ko "Iwan nlng po natin yung bayad" tas tinanong ko kung magkano kangkong. Sabi niya 20pesos. tas sabay sabing "Joke lang, limang piso lang yan". haha. First time ko mamili e. haha
Pgtapos nun , nagtanong ako kung san may generics na botika , sabi sa likod daw. Wag na daw ako tatawid. Lakad ako at lusong sa baha. No choice e. Pagtapos ko sa botika, uuwi na dapat ako. Pero iikot pa ko para sumakay ng jeep. At may nakita pa kong bilihan ng mga prutas at gulay, naisip ko bilhan ng Mais si Mommy. E hindi ako familiar sa palengke so nagtanong ako. At hindi nila maituro sakin kung san talaga. Kaya nag-ikot nalang ako. And luckily , sa wakas nakita ko na din. Tinanong ko kung magakano mais. Sabi niya 40 daw. Isip isip ko, mahal pala ng isang piraso ng mais. Sinubukan kong tumawad , yun apla. Isang kilo na pala yung tinutukoy niya! hahaha. Natawa si ate sakin e. Tas bumili ako kamote kasi yun lang ang mga pwedeng kainin ni Mommy. Ang bigat na ng dala ko. Nagmamadali na kong umuwi kasi ang lakas na ng ulan. Natatakot na ko. haha. At nakarating naman ako sa bahay ng safe. At ng makita ko ni Mommy , mejo naluluha siya at nakangiti. ung makita ko mga ngiti niya , biglang nawala pagod ko at sakit ng paa ko. :)

Nakakapagod pala mamalengke. Saludo ko sa mga Tao na araw araw namamelengke para may maihain sa pamilya nila. :) Lalo na kay Mommy at Daddy. :* Ang saya ng experience ko.

Huwag mong hayaan na matapos ang isang araw na walang nadagdag sa pagkatao mo. At lage mong iparamdam sa mga magulang mo na Mahal na Mahal mo Sila. :)

Continue Reading...

A 4 year old genius inspired a 16 year old girl.

Weeks ago , I was playing Popsicle sticks with my 4-year old cousin. He asked me to create a railings out of that Popsicle sticks. His wish is my command. I started to make railings out of it. When I'm in a middle of doing it , I paused for a minute to drink a glass of water. When I went back to him , I was amaze of what I saw. He already finished the railings. Not that perfect but I'm so amazed because I wasn't expecting it. Then I asked him , "TY ikaw po gumawa nian?" then he answered . "Opo ate sexy , syempre tao ako e , kaya nagawa ko yan." 

When I heard those words coming from him , I realized a thing. A child don't see limits in his abilities or in everything, when he wanted something he knows he can have or do it. He can achieve it. When we're child , we believed in everything. Even in superheroes , we thought people really have the ability to fly. But when we're grown up already , our beliefs changed. Limitations exist and words "I can't" begins. It's because of the environment and the reality. Yes! But dude , its up to you how to deal with it. Remember the only person standing in front of you is YOU. If people call you loser , weak or think you can't do anything - it doesn't matter. What matters most is what you think of yourself. Explore life. Try new things. Push your limitations in everything you do. I always say this to myself "I don't need easy , just possible". Because when you started saying "I can't" you won't come to a point to say in yourself "I did it".  
Now , you decide.




*Thanks to my 4 year old genius cousin. You inspired me. :)

Continue Reading...

Negative vs. Positive. Who will win?

2012 na! Dumaan ang Chinese New year. Actually , Year of the Pig ako. Sa mga TV wala ko nababalitaan tungkol sa Year of the Pig.
Pero habang may kausap ako sa phone , napatingin ako sa Calendar namin. And then I saw na there's a 2012 Horoscope-Year of the dragon. So after talking  on the phone , I read my horoscope. Unfortunately , mukhang this is not my year based on that calendar. Puro Negative Vibes. Avoid this , blah blah blah. This 2012 daw weak daw yung star ko. Medyo na - sad ako.
But then I realized , tayo pa din ang nagdedesisyon sa mga actions natin. Diba? :) Start of 2012 I know na full of blessings! My positive mindset remains. So I won't totally ignore naman the horoscope thing , pero I know God is guiding me along the way.
Nasa atin pa din nman yun kung ano mangyyri sa life natin. Nasa atin ang control. :> Kung iispin ko na ay negative pala tong year na to sakin , I will attract negative energy. Kaya instead wasting my time in thinking about that negative things , I will just continue my life with positive mindset in life. In that way I know I will succeed. :)
Kasi kung ano yung iniisp mo , yun yung naaattract mo (Law of Attraction). E kung wag mo pagtuunan ng pansin ang iniisp mo na negative or hindi mo kaya tong bagay na to. Try to switch that kind of thinking. In everything you do , always think na you can do it! Yes you can! :) In that way , malapit kna sa success na hinahangad mo!
So kung kayo , iniisip niyo na malas tong Year na to. Hindi totoo yan! Mindset mo lang yan! :) Always believe in yourself and in everything you do. :>

Continue Reading...

Thankyou 2011! Welcome 2012! :)

This is my first blog for 2012! I'll start this blog by greeting all of you a Happy New Year! :))
Bagong taon na naman.Thankyou God for the another year! :)
Madaming nangyari sa mga nakraang taon ng buhay ko. May pagkakataong nadapa , nasaktan , nalungkot , bumangon , naging masaya at tinuloy ang buhay.
2011 is such a unforgettable year of my life. Sobrang iba tong taon na to! At dahil dito , mas naging matibay ako. Mas naintindihan ko ang buhay. Mas naapreciate ko ang mga maliit na bagay.
Siguro kaya sabi nila na , "16 kpa lang pero ganyan na ang pananaw mo sa buhay" E kasi naman , ang bait ni God para iblessed ako ng ganito.
May mga pagkakataong si God na lang ang nakakapitan ko. Sakanya ko kumukuha ng lakas kasi mismong pamilya ko ako ang nagpapalakas ng loob. Na tipong di dapat ako magpakita ng kahinaan kasi ayokong makitang nasasaktan ako. Kahit ang bigat bigat na :(
Mas naintindihan ko ang realidad ng buhay. Nadapa ka na sa isang sitwasyon , paulit - ulit pang tinatadyakan. Alam mo yung ganong pakiramdam? Pero hindi ako sumuko. Patuloy akong tumayo at nagig matibay.
Gabi-gabi akong nagdarasal na sana marealize ng mga taong to na hindi na maganda yung ginagawa nila. Si daddy , mommy at ang bunso kong kapatid ang nagbibigay lakas sakin para ipagpatuloy ang buhay ng may magandang ngiti sa labi at malinis na puso para patawarin sila. Na kahit ang ibang tao sa paligid namin ang dahilan kung bakit nasasaktan kami. Ang lagi naming sinasabi , hayaan na natin masaya naman tayong apat e! :') 
Ang tanong ko palagi , God bakit ako? bakit kami? bakit ganyan sila samin? Di man niya ako sinasagot ng personal , pero narramdaman ko. Kasi alam niya na hindi ako susuko sa kahit anong laban na dumaan sa buhay ko!
Pero nagpapasalamat pa din ako sa mga taong tumulong samin para maging matibay. Lalu na ang isang taong malaki ang naging suporta samin. Nasa ibang bansa man siya pero mas naramdamn namin ang pagmamalasakit niya kaysa sa mga taong nandito lamang sa paligid namin. Pati na din ang mga tao na sumuporta samin emotionally.
Dumadating pala talaga sa buhay natin na di natin aakalain na malalampasan natin ang mga ganung pagsubok.
Kaya ngayong BAGONG TAON , ako'y mas naging matibay at matatag. Mas nagiging positibo sa buhay at walang aatrasan na laban.
Alam kong nandiyan lang si God at may mga tao siyang inilaan para tumulong samin at magpalakas ng loob.
Nagpapaslamat ako kasi dahil sa mga pinagdaanan ko sa buhay , ito pa din ako, nakatayo at nananatiling matatag.
Hindi ko magawang magalit sakanila. Kung ang ibang tao nga nagagwa kong patawarin. Blood is sticker than water. Pero hindi ko makakalimutan ang mga pangyayari na nagmulat sakin sa buhay.
I really appreciate life! And I'm thankful for all the people na andiyan para sakin! :)
Sa panibagong taon , nagpapasalamat ako dahil mas naging matatag ako , tumiby ang pundasyon ng pagmamahaln nmin nila Mommy , daddy ,march at mas naging strong ang pananampalataya ko sa Diyos. :) At hindi ako titigil hangga't hindi ko naacchieve ang goal ko sa buhay! :)

Continue Reading...